Hoe het begon.
Het is duidelijk dat Veerle een passie heeft voor keramiek. Zowat 40 jaar geleden begon ze met een cursus potten draaien. Ze volgde een opleiding aan de academie van Halle . Ze was leergierig ,
volgde diverse workshops en stages om zich te verdiepen in de materie. Keramiek werd dan ook een onmisbaar onderdeel van haar leven.
Al doende slaagde ze erin de materie te beheersen. Van potsculpturen evolueerde ze naar haar huidig werk. Het werk is niet alleen verfrissend , maar straalt ook heel wat positivisme uit.
Bernard Dewulf schreef ooit in zijn boek ‘ Kleine dagen’ : “ Dat wie minstens één keer per dag een geluksgevoel ervaart, zeer lang zal leven. In ons laboratorium gebeurt dan iets van
hormonen tegen demonen…” Voortgaande op dat gegeven mag Veerle nu reeds zeker zijn dat ze lang zal leven.
Beelden met een verhaal.
Veerle vertelde me “ dat ze de laatste jaren vooral gepassioneerd bezig is met het modelleren van beelden die door hun expressie en lichaamstaal een verhaal willen vertellen. Een verhaal van
verbinding tussen de beelden zelf, maar ook met de toeschouwer……” Haar verhaal is er één van verbinding tussen de beelden zelf, maar ook met de toeschouwer. Een verhaal dat een tegengewicht
aan positieve energie biedt wanneer de balans dreigt over te hellen naar de negatieve kant. Veerle verklankte dit als volgt : “ Deze beelden zijn als een shot menselijke warmte vooraleer je de
radio aanzet met het ochtendnieuws “.
Herinneringen ophalen.
In deze troebele tijden waar men het veelvuldig heeft over agressie , oorlogen, waar de samenleving lijkt te kantelen , maken de beelden van Veerle Verhoeven me meer dan blij. Haar motto luidt :
Morgen is het misschien voorbij. Laat ons daarom vandaag blij zijn.
Toch is het niet eenvoudig om positief te blijven. We werden het afgelopen jaar om de oren geslagen met slecht nieuws, waarbij de wereld geregeld zelfs letterlijk in brand stond van Oekraïne tot
Istanbul….Kunst werkt bij haar troostend. In deze tijden van agressie is er nog meer nood aan kunst dan anders , ook aan pure schoonheid.
Haar beelden zijn niet onschuldig.
Bij een oppervlakkige benadering van haar werk zou men geneigd kunnen zijn om te stellen dat haar werk speels en onschuldig is . Niets is minder waar. Onder de ogenschijnlijke eenvoud schuilt een
protest. Haar beelden verzetten zich zachtjes tegen onverdraagzaamheid, eenzaamheid en egocentrisme.
Bij het vorm geven aan haar beelden is het voor mij duidelijk dat Veerle goed gekeken heeft naar haar dagelijkse omgeving, naar mensen die op een bankje zitten, die lachen , die tonen dat ze
gelukkig zijn , die blij zijn met elkaars gezelschap. De mimiek is belangrijk. Deze veruiterlijkt emoties.
Wat kan het leven mooi zijn.
Samen praten , gelukkig zijn.
De kunst van Veerle Verhoeven gaat voorbij de woorden.
De kunst van Veerle gaat voorbij de woorden. Iets wat men moeilijk kan verklanken doet ze via haar beelden. Kunst werkt nu eenmaal voorbij het rationele denken en begrijpen. Haar beelden behoeven geen uitleg . Ze spreken voor zichzelf. Haar kunst is een oord van verstilling.
Elk werk weerspiegelt een verlangen naar echte verbinding en communicatie tussen mensen. Haar werken zijn een stil pleidooi voor oprechte betrokkenheid , iets wat steeds schaarser en zeldzamer wordt. Aan de toeschouwer kan ik alleen maar adviseren : wees verrast-verwonderd en verrukt.
Als u interesse hebt om zelf met keramiek aan de slag te gaan kan je bij Veerle lessen volgen. Tijdens ons gesprek verklapte ze me dat ook haar eerste bronzen werden gerealiseerd. Met een meer dan gewone belangstelling zal ik haar werk blijven volgen.
Haar eerste bronzen beeld.
Gilbert Putteman
Kunstcriticus
Bestuurder bij de Luca School of Arts.